Es lengües romaniques son es que provien deth latin. Ena epòca der antic Empèri Roman, era lengua parlada en costat occidentau der Empèri ère eth latin.
Mès a chiques e miques eth latin que se parlaue en cada ua des antiques províncies romanes comencèc a diferenciar-se deth latin parlat en d’autes províncies.
I auie fòrça motius entà aguesta diferenciacion, mès podem remercar qu’es províncies non mantien guaire comunicacion entre eres, e qu’en cada antica província s’installèren pòbles germanics, que provien deth nòrd d’Euròpa e que tanben portauen es sues pròpries lengües, damb eth sòn pròpri vocabulari.
Damb eth pas deth temps, eth latin que se parlaue en cada antica província ère tan desparièr, qu’es parlants ja non se comprenien entre eri, e podem díder que cada un parlaue ua lengua diferenta.
Es lengües romaniques se parlen tanben en d’auti continents, pr’amor que quauqui païsi europèus conquistèren territòris enes cinc continents e i impausèren es sues lengües.
Laguens dera lista de lengües romaniques trobam eth catalan, eth francés, eth castelhan, er italian, eth galaicoportugués, eth romanés, er occitan…
En Euròpa i a d’autes familhes de lengües, coma es germaniques (er anglés o er alemanh), es eslaves (eth rus) o es celtiques.
