Er art romanic ei un corrent artistic que se desvolopèc mès que mès enes sègles XI e XII pera Euròpa Occidentau. Se nomentèc atau perque es istorians der art opinauen qu’es autors d’aquera epòca medievau pretenien imitar er art des antics romans.
Lèu toti es bastiments que s’an conservat son glèises, perque es auti patiren sacatges, guèrres, desastres naturaus (incendis, tèrratrems…).
Ua des caracteristiques mès importantes des glèises romaniques ei qu’es murs èren gròssi e es hièstres petites entà que podessen tier eth pes deth tet, perque es constructors opinauen qu’uns murs primi e damb hièstres granes podien enfonsar eth tet. Aguesta situacion hège de besonh fòrça illuminacion damb candeles, perque era lutz deth solei non podia entrar.
Es façades èren pintades damb colors plan vius entà qu’es viatgèrs les podessen veir des de luenh, mès damb eth pas deth temps, era pintura s’esfacèc per impacte dera ploja e deth vent.
Era estructura ère formada per ua vòlta de canon, coma podetz veir ena imatge damb un arc de miei punt (mieja circonferéncia), e es colomnes mostrauen capitèus perque eth public, abituaument, non sabie liéger ne escríuer e, damb es imatges des capitèus, aprenie capítols dera Bíblia e dera vida des sants.
En Aran auem diuèrses glèises romaniques entà visitar, coma Sant Joan d’Arties, Sant Andrèu de Salardú o Sant Julian de Garòs, entre d’autes.
